Του κ. Δημήτρη Σκουρτέλη, αγιοργάφου και ιστορικού μελετητή ο οποίος είναι και μέλος της Ακαδημίας Ιστορικών Ευρωπαϊκών Πολεμικών Τεχνών.
Τι ήταν το “ακούφιον”;
Το faussar |
Βρισκόμαστε στις 11 Δεκεμβρίου του 969. Ο στρατηγός Ιωάννης Τσιμισκής εισβάλλει κρυφά στο Μέγα Παλάτιον με μια ομάδα δολοφόνων με στόχο να σκοτώσει τον Αυτοκράτορα Νικηφορο Φωκά και να καταλάβει τον θρόνο.
Το απόσπασμα των δολοφόνων κρύβεται στον γυναικωνίτη.
Το στέμμα του Νικηφόρου Φωκά, το ευαγγέλιό του, το αυτοκρατορικό σκήπτρο του, ο βασιλικός σάκκος του και άλλα πολλά βρίσκονται στο μοναστήρι του Γέροντά του, Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη.
Ο Φωκάς το μαθαίνει από μια ανώνυμη επιστολή που του παραδόθηκε από έναν ιερέα (“…η γυναικωνίτις ερευνηθήτω, εν η άνδρες ένοπλοι καταληφθήσονται…”) και διατάσσει τον επιστάτη Μιχαήλ να προβεί σε έρευνα των χώρων, η οποία δεν απέδωσε, μια που η ίδια η γυναίκα του Αυτοκράτορα τους κάλυπτε! Μάλιστα, η βασίλισσα έπεισε τον Φωκά να μην κλειδώσει το μικρό δωμάτιο όπου προσεύχονταν και συνήθως κοιμόταν, διότι δήθεν θα πήγαινε να τον δει αργότερα.Τη νύχτα οι δολοφόνοι ανέβηκαν στη σκεπή του Μεγάλου Παλατίου και ανέβασαν με σκοινί τον Τσιμισκή που κατέφθασε με βάρκα από την θάλασσα.Τρομοκρατήθηκαν όταν βρήκαν άδειο τον βασιλικό κοιτώνα αλλά ένας δικός τους από το Παλάτι τους έδειξε το δωμάτιο προσευχής του Φωκά, οπου κοιμόταν καταγής ο ασκητικός και σκληραγωγημένος Αυτοκράτορας.
Τον χτύπησαν και τον βασάνισαν αρκετή ώρα μέχρι να αποφασίσουν να τον αποτελειώσουν:
Κοινό καμπύλο σπαθί του Βυζαντίου (παραμέριον) |
“και κάποιος τον χτύπησε μεταξύ πλάτης και μέσης” (στο “μετάφρενο”) “με ακούφιο και πέρασε πέρα-πέρα στο στέρνο. Το όπλο εκείνο ήταν σιδερένιο και μακρύ, μοιάζει με το ράμφος του ερωδιού στο σχήμα, με την διαφορά πως όσο η φύση το έκανε ίσιο στο πουλί, το όπλο απλώνεται σε ελαφρά καμπύλη καταλήγοντας σε αρκετά μυτερή αιχμή. Αυτό λοιπόν ήταν το τέλος του βίου που βρήκε τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο…”
Ο Λέων μιλάει για ένα όπλο ικανό να προξενήσει μεγάλες πληγές, έχοντας ειδικό σχεδιασμό.
Επίσης αφήνει να εννοηθεί πως το όπλο αυτό ήταν σπάνιο και άγνωστο στους πολλούς, και μάλιστα στο ακροατήριό του, που οι περισσότεροι, σαν μορφωμένοι, δεν ήταν άσχετοι με την διοίκηση του κράτους και συνεπώς τα στρατιωτικά.
Κοινό καμπύλο σπαθί του Βυζαντίου (παραμέριον) |
Το “ακούφιον” της Βίβλου Μόργκαν. Δείτε τοναριστερό ιππότη που το κρατάει μετα δυο χέρια πάνω απο το άλογο. |
Ένας Ερωδιός |
Reblogged this on Scholae Palatinae.