Είς τό όνομα του Αγίου Γεωργίου
Μέρος 3ο
Κρατώντας την Βυζαντινή παράδοση αιώνων για την μέρα του Αγίου Γεωργίου.
Χριστός Ανέστη
Πληροφορίες στο Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο: g_e_georgas@yahoo.gr
Είς τό όνομα του Αγίου Γεωργίου. Βυζαντινές Σκριμιδες ( Βυζαντινή Σπαθασκία ) στον Πειραιά
Είς τό όνομα του Αγίου Γεωργίου. Βυζαντινές Σκριμιδες ( Βυζαντινή Σπαθασκία ) στον Πειραιά
Ο Άγιος Γεώργιος είναι προστάτης των ιπποτών , των στρατιωτών των πολεμιστών. Στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν ένας από τους στρατιωτικούς αγίους. Στην αναγέννηση ήταν ο προστάτης άγιος των Ελλήνων και Αλβανών Stratioti, στην Γερμανία αρχικά η συντεχνία των Ελεύθερων Ξιφομαχων τον είχε ως προστάτη Άγιο. Σήμερα είναι ο προστάτης άγιος του Ελληνικού στρατού.
Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς οι οποίοι ήταν Ρωμαίοι πολίτες Ελληνικής καταγωγής. Ο πατέρας του ο οποίος ήταν συγκλητικός πέθανε μαρτυρικά όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών επειδή ήταν χριστιανός. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο Ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια και έγινε Τριβουνος ( Χιλίαρχος ) και πιθανόν να υπηρετούσε στους Legiones Palatina Legio V Iovia των Ioviani Iuniores όπου ήταν σωματοφύλακες του Αυτοκράτορα. Γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη ενώ ο ίδιος Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ. Ωστόσο λόγω της πίστης του μαρτύρησε με διαταγή του Αυτοκράτορα.
Ο Άγιος Γεώργιος παρουσιάζεται και ως δρακοκτόνος . Αυτό έγινε μετά την 1η σταυροφορία όπου οι σταυροφόροι πρώτοι άρχισαν να τον τιμούν και ως δρακοκτόνος, σταδιακά αυτό έγινε αποδεκτό και στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία εκτοπίζοντας σταδιακά τον κατεξοχήν δρακοκτόνο Άγιο, τον Άγιο Θεόδωρο.
Κατά την ημέρα της γιορτής του σε όλη την Αυτοκρατορία γίνονταν δρώμενα αθλητικού χαρακτήρα. Ιππικοί αγώνες, αγώνες δρόμου, πάλη, πυγμαχία, τοξοβολία και ξιφομαχία.
Η ξιφομαχία λέγονταν και σκριμιδες δηλαδή αψιμαχίες. Γίνονταν αγώνες ανάμεσα σε παιδιά, εφήβους και ενηλίκους με ξύλινα ή με όπλα από καλάμια και οι αναμετρήσεις ήταν αναίμακτες. Ενώ γίνονταν και αναμετρήσεις με χειρονομίες και σκιαμαχίες δηλαδή φόρμες. Σε άλλες περιπτώσεις γίνονταν και δρώμενα με πλήρη αμυντική εξάρτηση και μεταλλικά ή ξύλινα σπαθιά πάλι όμως με αναίμακτο χαρακτήρα.
Η Ακαδημία Ιστορικών Ευρωπαϊκών Πολεμικών Τεχνών Λέοντες Κρατά την Βυζαντινή παράδοση αιώνων και τιμά την μέρα του Αγίου Γεωργίου με τον αρχαιοπρεπή τρόπο.
Χριστός Ανέστη
Πληροφορίες στο Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο: g_e_georgas@yahoo.gr
Ο ιππότης Πάρσιφαλ και το έπος του Ιερού Δισκοπότηρου
Ο ιππότης Πάρσιφαλ και το έπος του Ιερού Δισκοπότηρου
Βρισκόμαστε στο Βασίλειο του Δισκοπότηρου. Ο Γκούρνεμαντς ο γηραιότερος ιππότης του Ιερού Δισκοπότηρου είναι πλέον γέρος και καταβεβλημένος. Είναι Μεγάλη Παρασκευή και ο Γκούρνεμαντς ακούει ένα βογκητό κοντά στην καλύβα του και ανακαλύπτει την Κούντρι την μάγισσα αναίσθητη ωστόσο νέα όπως ήταν πολλά χρόνια πριν .
Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είμαστε στην Ισπανία εκεί που υπάρχει το παλάτι Μονσαλβάτ και το μαγεμένο παλάτι του Κλίνγκσορ. Σε αυτή την επικράτεια υπήρχε ο θρύλος ότι βρίσκεται για το Άγιο Δισκοπότηρο, το ποτήρι με το οποίο ήπιε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο, και την Ιερή Λόγχη, που Τον πλήγωσε πάνω στον Σταυρό. Ουράνιοι αγγελιαφόροι αναθέσανε σ’ έναν ιππότη, τον Τίτουρελ, να φυλάει το Δισκοπότηρο και τη Λόγχη. Έφτιαξε λοιπόν μία ωραία εκκλησία στον πύργο του Μονσαλβάτ και τα έβαλε μέσα, ενώ κάθε χρόνο κατέβαινε από τον ουρανό ένα περιστέρι, τιμώντας έτσι την αφοσίωση του ιππότη. Όταν ο Τίτουρελ γέρασε κατάλαβε ότι έπρεπε να έπαιρνε τη θέση του ένας άλλος, που να ήταν νέος και σαν τέτοιον υπέδειξε τον γιο του, τον Αμφόρτας.
Ποια όμως ήταν η Κούντρι ; Η Κούντρι ήταν μια μάγισσα που αρχικά βοηθούσε τους ιππότες του Δισκοπότηρου και αργότερα έγινε πριν από πολλά χρόνια ένα πιόνι ενός μοχθηρού ανθρώπου, του Κλίνγκσορ. Ο Κλίνγκσορ ήταν και αυτός ιππότης του Τάγματος του Δισκοπότηρου αλλά καθώς δεν μπορούσε να βγάλει τις αμαρτωλές σκέψεις από το μυαλό του, κατέφυγε σε αυτοευνουχισμό, προκαλώντας την αποβολή του από το Τάγμα του Δισκοπότηρου. Τότε ο Κλίνγκσορ έθεσε τον εαυτό του αντίπαλο του βασιλείου του Δισκοπότηρου, έμαθε σκοτεινές τέχνες και γέμισε το βασίλειό του με όμορφες κοπέλες για να παρασέρνει τους άσωτους Ιππότες του Δισκοπότηρου και να τους ρίχνει στην αμαρτία. Εκεί ήταν που ο Βασιλιάς Αμφόρτας έχασε την Ιερή Λόγχη, την οποία κράτησε ο Κλίνγκσορ και προσπάθησε να πάρει και το Δισκοπότηρο. Αυτός ξύπνησε την Κούντρι και την είπε πρώτη Μάγισσα, Ρόδο της Κόλασης, Ηρωδιάδα και Γκουντρίγκια.
Τότε ήταν όπου ένας περιπλανώμενος ιππότης προχωρούσε μέσα στο δάσος χωρίς να υποψιάζεται ότι πλησιάζει κοντά στο κάστρο του Κλίνγκσορ. Ο Κλίνγκσορ παρατηρεί ότι ο ιππότης πλησιάζει και καλεί τους μαγεμένους του ιππότες να τον πολεμήσουν. Βλέποντας τον ιππότη να υπερνικά και να κατατροπώνει με το σπαθί του τους ιππότες του κι εκείνοι να διαφεύγουν με τρόμο , ο Κλίνγκσορ επιθυμεί την καταστροφή ολόκληρης της φυλής των ιπποτών. Ξαφνικά ο μάγος εξαφανίζει το κάστρο, σα να το ρούφηξε η γη, και στη θέση του ο νεαρός βλέπει έναν πανέμορφο κήπο.
Όταν ο Κλίνγκσορ ειδε τον ιππότη να μπαίνει στον μαγεμένο κήπο του, κάλεσε την Κούντρι να παραπλανήσει και να αποπλανησει τον περιπλανώμενο ιππότη. Ο περιπλανώμενος ιππότης δεν είναι άλλος από τον Πάρσιφαλ τον αγαθό.
Η Κούντρι μαζί με τις κοπέλες του Κλινγκσορ προσπαθούν να αποπλανήσουν τον Πάρσιφαλ αλλά αποτυγχάνουν και η μάγισσα τον καταριέται να περιπλανιέται αιώνια χωρίς να βρίσκει ποτέ το Βασίλειο του Δισκοπότηρου και, τέλος, καλεί τον αφέντη της να τη βοηθήσει.
Ο Κλίνγκσορ τότε έκανε την εμφάνιση του και έριξε την Ιερή Λόγχη εναντίον του Πάρσιφαλ, ο οποίος όμως την πιάνει στον αέρα και κάνει μ’ αυτή το σημάδι του Σταυρού. Τοτε με θαυμαστό τρόπο το κάστρο του μάγου γκρεμίζεται συθέμελα και ο Κλίνγκσορ εξαφανίζεται. Ο Πάρσιφαλ τότε φεύγει λέγοντας στην Κούντρι ότι ξέρει που θα τον βρει αν θελήσει να τον συναντήσει.
Ας επιστρέψουμε όμως τώρα σε εκείνη την Μεγάλη Παρασκευή που ο ιππότης Γκούρνεμαντς συνάντησε την μάγισσα Κούντρι να κοιμάται. Ο Γκούρνεμαντς την επαναφέρε χρησιμοποιώντας νερό από την Ιερή Πηγή αλλά εκείνη δεν του λέει τίποτα . Ο Γκούρνεμαντς αναρωτιέται αν η επανεμφάνιση της Κούντρι αυτή την αγία μέρα ημέρα σημαίνει κάτι.
Κοιτώντας μέσα στο δάσος βλέπει να πλησιάζει κάποιος ιππότης που η αρματωσιά του αστράφτει. Ο ξένος φοράει την περικεφαλαία του κλειστή και ο Γκούρνεμαντς δεν μπορεί να δει ποιος είναι. Τον ρωτάει αλλά δεν παίρνει καμία απάντηση. Ο Γκούρνεμαντς του λέει ότι στην περιοχή αυτή απαγορεύονται τα όπλα, οπότε ο ξένος αφαιρεί το κράνος του και ο Γκούρνεμαντς αναγνωρίζει τον άλλοτε νεαρό που σκότωσε τον κύκνο. Είναι ο Πάρσιφαλ. Επιπλέον, αντιλαμβάνεται με χαρά ότι ο Πάρσιφαλ κρατάει στο χέρι του την Ιερή Λόγχη που πλέον επιστρέφει πίσω.
Ο Πάρσιφαλ λέει για την επιθυμία του να επιστρέψει στον Βασιλιά των ιπποτών του Δισκοπότηρου ο οποίος ονομάζεται Αμφόρτας και εξιστορεί ότι για πολλά χρόνια περιπλανήθηκε αναζητώντας τον δρόμο για το Δισκοπότηρο και ότι πολλές φορές αναγκάστηκε να πολεμήσει αλλά ποτέ δεν κράτησε τη Λόγχη σε μάχη. Ο Γκούρνεμαντς τού λέει ότι η κατάρα που τον εμπόδιζε να βρει τον σωστό δρόμο έχει πλέον αρθεί και του εξηγεί τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί στο Μονσαλβάτ, αφού από τότε που έφυγε ο Πάρσιφαλ , ο Βασιλιάς Αμφόρτας δεν αποκάλυψε ποτέ ξανά το Δισκοπότηρο και δεν μπορεί να λειτουργήσει, χωρίς να βρίσκεται και ιππότης άλλος άξιος να τον αντικαταστήσει. Επιπλέον του λέει ότι ο Τίτουρελ έχει πεθάνει.
Ο Πάρσιφαλ νιώθει πάλι τύψεις που έλειψε τόσο καιρό και κατηγορεί τον εαυτό του για την κατάσταση αυτή. Ο Γκούρνεμαντς τού λέει ότι σήμερα είναι η κηδεία του Τίτουρελ και ότι ο Πάρσιφαλ έχει ένα μεγάλο καθήκον να εκτελέσει. Η μάγισσα Κούντρι η οποία παλιότερα προσπάθησε μάταια να τον αποπλανησει τώρα του πλένει μετανιωμένη τα πόδια του Πάρσιφαλ και ο Γκούρνεμαντς τον μυρώνει με νερό από το αγίασμα, αναγνωρίζοντάς τον ως εκείνον για τον οποίο μιλούσαν οι προφητείες και ως τον νέο βασιλιά των Ιπποτών του Δισκοπότηρου.
Ο Πάρσιφαλ κοιτάζει γύρω του και σχολιάζει την ομορφιά του λιβαδιού. Ο Γκούρνεμαντς εξηγεί ότι η ημέρα είναι Μεγάλη Παρασκευή, όταν όλος ο κόσμος ανανεώνεται. Ο Πάρσιφαλ βαπτίζει την κλαίουσα Κούντρι και καμπάνες ακούγονται από μακριά. Ο Γκούρνεμαντς λέει “Μεσημέρι: ήρθε η ώρα. Κύριέ μου, επιτρέψτε τον υπηρέτη σας να σας οδηγήσει”. Έτσι, οι τρεις τους ξεκίνησαν για το κάστρο του Δισκοπότηρου.
Μέσα στο κάστρο του Δισκοπότηρου, ενώ οι ιερείς ετοιμάζουνε τη λειτουργία, φέρνουνε έξω τον Βασιλιά Αμφόρτας πάνω στο κρεβάτι του. Ο Αμφόρτας τοποθετείται μεταξύ του Δισκοπότηρου και του φέρετρου του Τίτουρελ. Φωνάζει στον νεκρό πατέρα του να τον απαλλάξει από τα βάσανά του και επιθυμεί να τον ακολουθήσει στον θάνατο. Οι Ιππότες του Δισκοπότηρου παροτρύνουν με πάθος τον Αμφόρτας να αποκαλύψει το Δισκοπότηρο, αλλά ο Αμφόρτας βρισκόμενος σε παροξυσμό λέει ότι δεν θα το ξαναδείξει ποτέ και τους διατάζει να τον σκοτώσουν και να δώσουν έτσι τέλος στον πόνο του και στην ντροπή που έφερε στην Ιπποσύνη.
Εκείνη τη στιγμή, ο Πάρσιφαλ βγαίνει μπροστά και λέει ότι μόνο ένα όπλο μπορεί να θεραπεύσει την πληγή και με τη Ιερή Λόγχη αγγίζει το πλευρό του Αμφόρτας και τον θεραπεύει!
Στη συνέχεια διατάζει την αποκάλυψη του Αγίου Δισκοπότηρου. Καθώς όλοι οι παρόντες γονατίζουν, η Κούντρι απελευθερωμένη από την κατάρα της πέφτει άψυχη στο έδαφος ενώ ένα άσπρο περιστέρι κατεβαίνει και αιωρείται πάνω από το κεφάλι του Πάρσιφαλ.
Το Άγιο Δισκοπότηρο έλαμψε από ένα ουράνιο φως και οι ουρανοί αντηχησαν από μία μελωδία. δοξαστική.
Πάρσιφαλ (γερμανικά: Parsifal) όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ. Βασίζεται εν μέρει στο επικό ποίημα του Βόλφραμ φον Έσενμπαχ «Πάρτσιφαλ», το οποίο γράφτηκε τον 13ο αιώνα για τον Αρθουριανό ιππότη Πέρσιβαλ και την αναζήτησή του για το Άγιο Δισκοπότηρο, καθώς και στο ποίημα του Κρετιέν ντε Τρουά «Πάρσιφαλ ή Το Έπος του Γκράαλ».
Ακαδημία Ιστορικών Ευρωπαϊκών Πολεμικών Τεχνών 