Εργαστήριο Οπλομαχίας : ‘Η μάχη με το δόρυ’

Scholae Palatinae

‘Στο όνομα του Αγίου Γεωργίου, εδώ ξεκινά η πραγματική τέχνη…’
Σιγμούνδος Ρίνγκεκ, δάσκαλος των όπλων του 15^ου αιώνα της αδελφότητας του Λιχτενάουερ

Τη Κυριακή 4/11/2018 διεξήχθη   τεσσάρων ωρών εργαστήριο οπλομαχίας πάνω στη μάχη με το δόρυ. Το εργαστήριο είναι το πρώτο μέρος των κύκλων εκπαίδευσης που θα ακολουθούσουν τους επόμενους μήνες.  Το εργαστήριο έλαβε μέρος στην αίθουσα  οπλομαχίας των Αθηναίων Οπλιτών στον Πειραιά και εκπαιδευτής ήταν ο Γεώργιος Ε. Γεωργάς.

Οι παρευρισκόμενοι ασκήθηκαν αρχικά σε βασικές τεχνικές Βυζαντινής οπλομαχίας, μετά πέρασαν σε τεχνικές οπλομαχίας της μεθόδου του Ιταλού δάσκαλου των όπλων  Φιόρε και τέλος στη μέθοδο του Λίχτεναουερ όπως τις περιγράφει ο Σιγμούνδος Ρίνγκεκ ο οποίος ήταν δάσκαλος τον όπλων του 15^ου αιώνα και ανήκε στην Αδελφότητα του Λίχτεναούερ.

Όλοι οι ασκούμενοι έλαβαν πιστοποίηση παρακολούθησης του εργαστηρίου οπλομαχίας.

View original post

Advertisements

Η πολεμική κραυγή των Βυζαντινών

Scholae Palatinae

Κατά τον Βικέντιο ως τα μέσα του 400 μ. Χ οι Ρωμαίοι / Βυζαντινοί πριν εκστρατεύσουν ή πριν την μάχη φώναζαν δυνατά στα Λατινικά ” Deus nobiscum ” που μεταφράζεται ως ” Ο Θεός είναι μαζί μας “. Αργότερα στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαυρικίου η πολεμική κραυγή άλλαξε και επικράτησε μια κοφτή προσευχή που μπορεί ο στρατιώτης να την πει γρήγορα εισπνέοντας και εκπνέοντας, δεν είναι άλλη από το ” Κύριε Ελέησον “. Κατά το Μαυρίκιο αυτή λέγονταν πριν το στράτευμα φύγει από το στρατόπεδο ή πριν την μάχη. Την εποχή του Ιουστινιανού του Μέγα η πολεμική κραυγή ήταν ” Νίκα “.

Τον 10ο αιώνα σύμφωνα με τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό η πολεμική κραυγή έχει αλλάξει. Ενώ είναι παραταγμένοι οι στρατιώτες πριν την έφοδο οι αξιωματικοί ρωτάνε δυνατά ” Βοήθει ; ” και στρατιώτες απαντούν ” Ο Θεός ” και άμεσος μετά ο αξιωματικός ξαναρωτάει ” Νικάει ; ”…

View original post 22 more words

Λωρίκιον αλυσιδωτός μια από τις πιο δημοφιλείς πανοπλίες των Βυζαντινών πολεμιστών

Το Λωρίκιον αλυσιδωτός ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς πανοπλίες των Βυζαντινών πολεμιστών. Η πανοπλία αυτή που μόνο οι Βυζαντινοί την κατασκεύαζαν με ένα τρόπο όπου ο κάθε κρίκος ενώνεται με άλλους έξι ,δημιουργούσε ένα πολύ ισχυρό πλέγμα όπου μπορούσε να σταματήσει ακόμα και βέλος. Μετά το 1204 όπου οι σταυροφόροι κατέστρεψαν όλα τα εργαστήρια και τις βιοτεχνίες αρμάτων, οι Βυζαντινοί χρησιμοποιούσαν θώρακες που κατασκευάζονταν στα βασίλεια της Εσπερίας. Αυτά τα λωρίκια αλυσιδωτά είχαν λιγότερες πλέξεις. Το λωρίκιον αλυσιδωτό έφτανε έως τους αστραγάλους ενώ το χρησιμοποιούσαν τόσο οι πεζοί όσο και οι ιππείς. Στη φωτογραφία διακρίνεται Βυζαντινός πολεμιστής του 13ου αιώνα ( Παλαιολόγειας περιόδου ) με κράνος και ξίφος ιππικού όπου έχουν προέλευση από την Αγία Ρωμαϊκή Γερμανική αυτοκρατορία, λωρίκιον αλυσιδωτό και ασπίδιο ιππέα.